Wdrożenia BIM w Muzeum

Kończąc temat analiz i istotnych decyzji związanych z określeniem warunków zamówienia realizowanego w ramach “Projektu wykorzystania technologii BIM w cyklu funkcjonowania obiektów zlokalizowanych na obszarze byłego KL Auschwitz II-Birkenau na terenie Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu” (o wybranych kwestiach organizacyjnych przeczytacie tu (link do artykułu), a technicznych tu (link do artykułu) należy pochylić się nad tym, w jakich ramach formalnych poruszać się będzie Zamawiający i przyszły wykonawca. Zaczniemy od harmonogramu.

W poprzednim artykule z tej serii  wskazaliśmy, że podczas prac nad określeniem specyfikacji realizacji zamówienia konieczne jest uwzględnienie aspektów organizacyjnych, technicznych i formalnych oraz przedstawiliśmy wybrane aspekty należące do pierwszej z wymienionych grup zagadnień. Dzisiejszy tekst dedykowany jest kwestiom technicznym, w szczególności jednej, kluczowej dla powodzenia całego projektu, czyli integracji opracowanych przez wykonawcę modeli w systemach do zarządzania.

Poprzedni artykuł przedstawiał pokrótce, jakie były cele powstania modeli w Państwowym Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu oraz jakie kryteria ważyły najwięcej podczas określania warunków brzegowych, które powinny spełniać. To był jednak dopiero początek. Przed zespołem realizującym “Projekt wykorzystania technologii BIM w cyklu funkcjonowania obiektów zlokalizowanych na obszarze byłego KL Auschwitz II-Birkenau na terenie Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu” stało jeszcze zadanie polegające na opracowaniu pozostałej części dokumentacji postępowania przetargowego, z Opisem przedmiotu zamówienia (OPZ) oraz Specyfikacją Warunków Zamówienia (SWZ) na czele.

Modele realizowane na potrzeby Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau (dalej także: Muzeum) tylko z pozoru mogą wydawać się typowymi (tj. takimi, do których w większości jesteśmy przyzwyczajeni).

Jak wspomnieliśmy w poprzednim artykule ta część podejmie temat realizacji dialogu w Państwowym Muzeum Auschwitz-Birkenau. Tym razem jednak nie omówimy samych wyników, bo te są ogólnodostępne. Dziś dzięki otwartości Dyrekcji i pracowników Muzeum zapraszamy do zajrzenia tam, gdzie zwykle wzrok potencjalnych wykonawców nie sięga. Bo musimy zdawać sobie sprawę z tego, że podobnie, gdy idziemy na spektakl w teatrze nie mamy pojęcia o ogromie wysiłku włożonego w budowę scenografii, godzinach spędzonych na próbach i dylematów związanych z podejmowaniem, czasem trudnych, decyzji artystycznych, tak w przypadku dialogu nie czujemy trudu, który towarzyszy organizacji tego przedsięwzięcia.

Dialog techniczny jest pojęciem, które na pewno zna każdy, kto choć raz brał udział w przygotowaniu postępowania realizowanego przez jednostkę publiczną. W wielu wypadkach w parze z wiedzą teoretyczną nie idzie jednak praktyczna znajomość tego rozwiązania. W roku 2017 – w którym zaczyna się historia wdrożenia BIM w Państwowym Muzeum Auschwitz-Birkenau – jak podaje Biuletyn Zamówień Publicznych (BZP – oficjalny polski publikator zamówień wydawany przez Urząd Zamówień Publicznych, w którym zamieszczane są ogłoszenia przewidziane w Ustawie o Prawie Zamówień Publicznych), dialog wykorzystano w 429 przypadkach, co w skali kraju stanowi jedynie 0,35% postępowań¹. Nie będzie więc przesadą stwierdzenie, że ta formuła jest nieco niszowa. Ale czy słusznie?